Amor po kojem znam istinu sada
što širi vrata dijamantna tavna, kroz oči uđe i od vida javna rađa se, živi, goji, vječno vlada; i sve što nebu, zemlji, paklu spada ističe, zove prava lica davna obnavlja snagu i strijeljenje ravna da uvijek srcu vidnu ranu zada. O svijete prosti, put istine kroči, da uho k stalnom zboru mom obraćaš; otvori mahnit, ako možeš, oči: Dječaku vjeruj, jer ti malo shvaćaš brzo se mijenjaš, a mniš da on bjega, i sam si slijep, a slijepcem zoveš njega. |
Amor, per cui tant'alto il ver discerno,
Ch'apre le porte di diamante e nere Per gli occhi entra il mio nume; e per vedere Nasce, vive, si nutre, ha regno eterno. Fa scorger quant'ha il ciel terr'ed inferno, Fa presente d'absenti effigie vere, Repiglia forze, e, trando dritto, fere, E impiaga sempre il cor, scuopre ogn'interno. O dunque, volgo vile, al vero attendi, Porgi l'orecchio al mio dir non fallace, Apri, apri, se puoi, gli occhi, insano e bieco. Fanciullo il credi, perché poco intendi; Perché ratto ti cangi, ei par fugace; Per esser orbo tu, lo chiami cieco. |
Нема коментара:
Постави коментар