понедељак, 26. септембар 2016.

Sapfo: Fragment 31


Čini se da bogova naklonost
ima svako ko sedi kraj tebe
i izbliza sluša tvoje
ćeretanje slatko

i smeh zanosan. Srce mi
igra u grudima svaki put kad
pogledam te na tren:
ostajem bez reči,

jezik mi se veže. Prijatan plam
pod kožu mi se uvlači, pred očima
ne vidim ništa, u ušima mi ječi,
znoj hladan

sliva se niz mene, hvata me jeza,
vlažna sam poput zelene trave.
Čini mi se
tek malo nedostaje da mrem.

Ipak, sve valja podneti jer...[...]

Čini mi se bozima sličan onaj,
Štono smije naprama tebi sjedjet
I izbliza slušati tebe, kako
Ljubazno zboriš,

Smiješkom slatkim smiješiš se - to je meni
Sve u grudima stravilo srce miljem.
Čim te vidim samo za časak, glas mi
u grlu zapne,

Jezik meni zanijemi, tihi mene
Po svem tijelu ljubavni oganj prođe,
Nit već vidim očima, nit što čujem,
Uši mi šume.

Teški znoj mi teče s čela, dršćem
Sva ko prut, a žuća sam nego trava - 
Čini mi se, zamalo te bih bila
Umrla jadna.


φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν᾽ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει

καὶ γελαίσας ἰμέροεν, τό μ᾽ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν·
ὠς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φώναι-
σ᾽ οὐδ᾽ ἒν ἔτ᾽ εἴκει,

ἀλλ᾽ ἄκαν μὲν γλῶσσα †ἔαγε†, λέπτον
δ᾽ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμηκεν,
ὀππάτεσσι δ᾽ οὐδ᾽ ἒν ὄρημμ᾽, ἐπιρρόμ-
βεισι δ᾽ ἄκουαι,

έκαδε μ᾽ ἴδρως ψῦχρος κακχέεται, τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι, τεθνάκην δ᾽ ὀλίγω ᾽πιδεύης
φαίνομ᾽ ἔμ᾽ αὔται·

ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεὶ καὶ πένητα

Sapfini epigrami iz Palatinske Antologije



Τιμάδος ἅδε κόνις, τὰν δὴ πρὸ γάμοιο θανοῦσαν 
δέξατο Φερσεφόνας κυάνεος θάλαμος, 
ἇς καὶ ἀποφθιμένας πᾶσαι νεοθᾶγι σιδάρῳ 
ἅλικες ἱμερτὰν κρατὸς ἔθεντο κόμαν.

Ovde je Timadin prah. Izdahnu prije vjenčanja.
Tamni pohodi Had, jadni Persefonin stan.
Sve su djevojke škarama oštrim odsjekle kosu,
bujne ljepote im čar, vlažni kad primi je grob.

Palatinska antologija VII, 489

Τῷ γριπεῖ Πελάγωνι πατὴρ ἐπέθηκε Μενίσκος 
κύρτον καὶ κώπαν, μνᾶμα κακοζοίας.

Pelagu ribaru otac Menisko stavi na humak
veslo i ribarski koš, mučnog života mu znak.

Palatinska antologija VII, 505


Παῖδες, ἄφωνος ἐοῖσα τότ' ἐννέπω, αἴ τις ἔρηται, 
φωνὰν ἀκαμάταν κατθεμένα πρὸ ποδῶν· 
"Αἰθοπίᾳ με κόρᾳ Λατοῦς ἀνέθηκεν Ἀρίστα 
Ἑρμοκλειδαία τῶ Σαυναιάδα, 
σὰ πρόπολος, δέσποινα γυναικῶν· ᾇ σὺ χαρεῖσα 
πρόφρων ἁμετέραν εὐκλέισον γενεάν."

Pita li, djeve, mene tkogod, sve bez glasa kažem,
Pod noge svoje gle vječitu vrgavši riječ:
"Letinoj kćeri Etopiji mene Arista prikaza,
Oca Hermoklita kći - on je Saonaju sin - 
Tvoja službenica, oj gospo nad ženama svima;
uzradova l' se njoj, s voljom prodiči nam rod!

Palatinska antologija VI, 269