четвртак, 29. март 2012.

Dolina nemira

Dolina mala to beše pre                Once it smiled a silent dell
U kojoj ljudi bilo nije                    Where the people did not dwell
Pođoše u rat jednog trena             They had gone unto the wars
Sledeći zvezde hladnih zena           Trusting to the mild-eyed stars
Što s plavih kula noću skreću                         Nightly, from their azure towers
Stražarski pogled svoj ka cveću                     To keep watch above the flowers
Dok celog dana među njima                           In the midst of which all day
Sunce u lenjim leži snima                                The red sunlight lazily lay
Posetilac će priznati sada                Now each visitor shall confess
Da tužnom doli nemir vlada             The sad valley's restlessness
Sve osim zraka što, sve teži            Nothing there is motionless
Nad magičnom samoćom leži         Nothing save the airs that brood over the magic solitude
Stabla bez vetra da im gib prida      Ah, by no wind are stirred those trees
Drhte ko more koje se kida            That palpitate like the chill seas
Oko maglovitih Hebrida                                  Around the misty Hebrides.
Ah, nema nigde vetru znaka                            Ah, by no wind those clouds are driven
Da hrpu šuštavih oblaka                                 That rustle through the unquiet Heaven
Nebom od zore gna do mraka                        Uneasily, from morn till even
Nad ljubičicama koje mazne           Over the violets there that lie
Liče na ljudske oči razne                 In myriad types of the human eye
Nad ljiljanima koji kriju                   Over the lilies there that wave
Bezimen grob gde suze liju                               And weep above a nameless grave
Njišu se - cure kapi večne                                They wave: - from out their fragment tops
Iz mirisne im čaške mlečne                                Eternal dews come down in drops
Plaču, niz stabljike im puze                               They weep: - from off their delicate stems
Poput dragulja trajne suze.                                Perennial tears descend in gems.



среда, 28. март 2012.

Sam

Još u detinjstvu ja ne bejah
drugima sličan - niti gledah
drugima slično - nije htela
duša da pije s opšteg vrela - 
S izvora istog nisam pio
ni svoju tugu - zanos čio
ne mogah srcu svom da dam - 
i sve što voleh, voleh sam.
Tad u detinjstvu - u dan prvi 
burnog života svog - povrvi
iz svih dubina dobra i zla
ta tajna što me večito grizla - 
iz bujica, iz svežeg zdenca - 
iz planinskog crvenog venca - 
iz sunca koje sli vrh mene
u jesen boje pozlaćene - 
iz munje čija plamna strela
kraj mog je puta proletela - 
iz bure kojom sav se oblih
i oblaka što dobi oblik
(ne muteć Plavet tu visoku)
demona nekog u mom oku.

(1829.)