Ne morao se nikad požaliti
na ljubav s kojom samom sreću želim;
makar se zbog nje treba zlopatiti,
od dopuštenog neću da se dijelim.
Spram Feniksa ću uvijek jedno biti
pod nebom vedrim, tmurnim, hladnim, vrelim.
S koje će kobi puknut ili sreće
čvor što ga ni smrt odriješit neće!
Jer srce, duh i duša
nema užitka, slobode, života,
što je veselje, ugoda, milota,
što slađe, draže, plodnije se kuša,
do patnje, jarma, smrti,
što mi ih narav, volja, sudba prti. |
Mai fia che de l'amor io mi lamente,
Senza del qual non voglio esser felice;
Sia pur ver che per lui penoso stente,
Non vo' non voler quel che sí me lice.
Sia chiar o fosco il ciel, fredd'o ardente, Sempr'un sarò ver l'unica fenice. Mal può disfar altro destin o sorte Quel nodo che non può sciôrre la morte. Al cor, al spirto, a l'alma Non è piacer, o libertade, o vita, Qual tanto arrida, giove e sia gradita, Qual piú sia dolce, graziosa ed alma, Ch'il stento, giogo e morte, Ch'ho per natura, voluntade e sorte. |
Нема коментара:
Постави коментар