Sve dok nas čemer i sramota mori
drag mi je san, još draže biti kamen,
ne vidjet, ne čut, sreće mi je znamen;
stog me ne budi, tiho govori.
Caro m’è ’l sonno, e più l’esser di sasso,
mentre che ’l danno e la vergogna dura;
non veder, non sentir m’è gran ventura;
però non mi destar, deh, parla basso.
[1546]
Нема коментара:
Постави коментар