четвртак, 26. јануар 2017.

Gvido Kavalkanti: XI



Kad valja da se bolnim srcem morim,          Poi che di doglia cor conven ch’i’ porti
i osjećam užitak užarenog ognja          e senta di piacere ardente foco
što me iz dobra u nevolju dogna,         e di virtù mi traggi’ a sì vil loco,
reći ću kako kukavno sam pao.          dirò com’ho perduto ogni valore.

I da su mrtvi moji dusi, zborim,          E dico che’ miei spiriti son morti,
a srce s rata na rubu života;          e ’l cor che tanto ha guerra e vita poco;
pa da mi nije umrijeti divota,          e se non fosse che ’l morir m’è gioco,
i Amora bih tugom rasplakao.         fare’ne di pietà pianger Amore.

Ali zbog ludog doba što me stiže          Ma, per lo folle tempo che m’ha giunto,
i ja promijenih stalnost svoje ćudi          mi cangio di mia ferma oppinïone
u stanje drugih ljudi,         in altrui condizione,
tako da svoga ne kazujem jada:         s’ ch’io non mostro quant’ io sento affanno:
baš tu me varka svlada,         là ’nd’eo ricevo inganno,
jer meni Amor posred srca prođe,        chè dentro da lo cor mi pass’ Amanza,
a za njim cijela moja snaga pođe.         che se ne porta tutta mia possanza.

Нема коментара:

Постави коментар