Sva srca nježna, duše zatravljene,
do kojih stigne govor ovih rima
da otpišu mi šta sude o njima,
Amora pozdrav nek prime od mene.
Već treći sati skoro izmicahu,
doba kad nebom sjaj zvezdani vlada,
tad mi se Amor javi iznenada;
na njegov spomen i sad sam u strahu.
Jer srce moje držaše na dlanu,
nasmijan, regbi, a usnulu ženu
u naručju, plaštem omotanu.
Zbudi je; ona plaha jesti stade
goruće srce, a u istom trenu
vidjeh da on se, iduć, u plač dade.
A ciascun’alma presa e gentil core
Nel cui cospetto ven lo dir presente,
In ciò che mi rescrivan suo parvente,
Salute in lor segnor, cioè Amore.
Già eran quasi che atterzate l’ore
Del tempo che onne stella n’è lucente,
Quando m’apparve Amor subitamente,
Cui essenza membrar mi dà orrore.
Allegro mi sembrava Amor tenendo
Meo core in mano, e ne le braccia avea
Madonna involta in un drappo dormendo.
Poi la svegliava, e d’esto core ardendo
Lei paventosa umilmente pascea:
Appresso gir lo ne vedea piangendo.
Нема коментара:
Постави коментар